Niet zijn, maar worden is waar het in de wereld om draait. Alicja Gescinska
Drie weken geleden baarde mijn oudste dochter haar eerste kindje, Eva. Dat maakte haar tot moeder, en ons tot opa en oma.
Mijn schrijven stokt even, het is bijna te groot om over te schrijven. En tegelijk is het ook zo’n vanzelfsprekende gebeurtenis; het leven plant zich voort en dat is alles wat het leven wil. Het leven wil leven… Als íemand dat laat zien is het wel dat kleine prachtmeisje. Drinken wil ze, onstuitbaar lest ze haar honger en dorst, om dan weer urenlang vredig te slapen. Intussen groeit ze al, haar oogjes gaan wat vaker open en haar hoofdje beweegt mee met de geluiden om zich heen. Ze is, ze bestaat, én ze is ‘aan het worden’.
Dat ‘worden’ houdt niet op als je groter wordt. Door Eva’s geboorte ben ik oma geworden – wat voelt als een eretitel, nog wat onwennig ook. Het is nieuw, ik heb nu een andere plek in mijn bestaan en in dat van onze familie. Mijn dochter werd moeder, haar man vader, haar zusje tante enzovoort. Alles schuift op, alles beweegt, niets blijft hetzelfde. De natuur laat ons dat voortdurend zien.
In het boekje Thuis in muziek schrijft Alicja Gescinska: “De mens is een eindeloos bewegen tussen wat hij is en wat hij kan zijn; worden is de afstand die hij daartussen aflegt.” In mijn werk zie ik hoezeer mensen snakken naar die groei, die beweging. Steeds weer doen zich in een mensenleven momenten voor dat iets roept: kom in beweging! Die roep kan over van alles gaan, maar heeft altijd te maken met een aspect in ons dat wakker wil worden. Deelnemers komen naar een workshop stembevrijding met thema’s als: ik verlang naar meer ruimte, naar vrijheid, naar mezelf laten horen, ik verlang naar (weer) durven zingen, enzovoort. De rode draad is een levendig verlangen naar expressie. Naar groei en beweging dus. Hoe meer voluit dat alles kan klinken, hoe dieper voelbaar het wordt. Ook dat is ‘leven dat leven wil’!
Binnenkort is het Goede Vrijdag en gaan we weer Zielsveel zingen, als opmaat naar Pasen. De levendigheid in ons zingen is ook dan weer meer dan welkom, om klank te geven aan het einde van een leven en aan het nieuwe leven dat geboren wordt. Het leven zelf. Je bent van harte welkom.
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
