Niet zijn, maar worden is waar het in de wereld om draait. Alicja Gescinska
Drie weken geleden baarde mijn oudste dochter haar eerste kindje, Eva. Dat maakte haar tot moeder, en ons tot opa en oma.
Mijn schrijven stokt even, het is bijna te groot om over te schrijven. En tegelijk is het ook zo’n vanzelfsprekende gebeurtenis; het leven plant zich voort en dat is alles wat het leven wil. Het leven wil leven… Als íemand dat laat zien is het wel dat kleine prachtmeisje. Drinken wil ze, onstuitbaar lest ze haar honger en dorst, om dan weer urenlang vredig te slapen. Intussen groeit ze al, haar oogjes gaan wat vaker open en haar hoofdje beweegt mee met de geluiden om zich heen. Ze is, ze bestaat, én ze is ‘aan het worden’.
Dat ‘worden’ houdt niet op als je groter wordt. Door Eva’s geboorte ben ik oma geworden – wat voelt als een eretitel, nog wat onwennig ook. Het is nieuw, ik heb nu een andere plek in mijn bestaan en in dat van onze familie. Mijn dochter werd moeder, haar man vader, haar zusje tante enzovoort. Alles schuift op, alles beweegt, niets blijft hetzelfde. De natuur laat ons dat voortdurend zien.
In het boekje Thuis in muziek schrijft Alicja Gescinska: “De mens is een eindeloos bewegen tussen wat hij is en wat hij kan zijn; worden is de afstand die hij daartussen aflegt.” In mijn werk zie ik hoezeer mensen snakken naar die groei, die beweging. Steeds weer doen zich in een mensenleven momenten voor dat iets roept: kom in beweging! Die roep kan over van alles gaan, maar heeft altijd te maken met een aspect in ons dat wakker wil worden. Deelnemers komen naar een workshop stembevrijding met thema’s als: ik verlang naar meer ruimte, naar vrijheid, naar mezelf laten horen, ik verlang naar (weer) durven zingen, enzovoort. De rode draad is een levendig verlangen naar expressie. Naar groei en beweging dus. Hoe meer voluit dat alles kan klinken, hoe dieper voelbaar het wordt. Ook dat is ‘leven dat leven wil’!
Binnenkort is het Goede Vrijdag en gaan we weer Zielsveel zingen, als opmaat naar Pasen. De levendigheid in ons zingen is ook dan weer meer dan welkom, om klank te geven aan het einde van een leven en aan het nieuwe leven dat geboren wordt. Het leven zelf. Je bent van harte welkom.
Vorige nieuwsbrieven
Knielen en de grond kussen
‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi
Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
Benefiet Zielsveel Zingen voor Oekraïne
Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.
Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.
(Fragment uit het gedicht ‘Een krijgszuchtige tijd’, dat Marieke Lucas Rijneveld schreef voor De Volkskrant, 5 maart 2022)
Vertragen en vertrouwen
Leef nu de vragen. Misschien zul je dan geleidelijk, zonder het te merken, jezelf op een dag terugvinden in het antwoord. Rainer Maria Rilke Om de zoveel jaar komen deze woorden van de Duitse dichter Rilke weer op mijn pad. Ze gaan over onzekerheid, over niet-weten,...
Bewegen tussen licht en donker
Hoe donkerder het wordt, hoe groter de wereld lijkt te worden. Bovenstaande zin las ik in een pleidooi over vertraging, geschreven door theatermaakster en schrijfster Marjolijn van Heemstra. Vertraging is nodig, zegt zij, om los te komen van ons streven naar 'meer,...
