‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond ‘Kom thuis in je Verhaal’, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal. De tafel staat vooralsnog online, maar het contact is er niet minder om (heel voorzichtig denk ik soms: ‘Misschien wel meer, door de focus op het scherm’). Wat ik hoopte komt helemaal uit: het aandachtige samenzijn en luisteren naar elkaar leidt tot verbinding. Terwijl de één vertelt, horen de anderen toe en na afloop geven zij in alle eenvoud terug wat dit verhaal hén brengt. Verder commentaar is onnodig – en zou zelfs ongepast zijn. De reacties van deelnemers zijn verrast; in het kader hieronder citeer ik er een. Zelf word ik er telkens enorm blij van omdat mijn missie hierin zo letterlijk voelbaar wordt.
Ik til jou op
In de Afrikaanse Zulu-begroeting die boven deze column staat, wordt de basis gelegd voor de verbinding die ons mensen even kan optillen. Sawubona klinkt prachtig en de betekenis is groots: ‘Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’ Het antwoord dat daar meestal op volgt luidt Shiboka, ofwel ‘Ik besta voor jou’. In deze korte uitwisseling erken je elkaars bestaan, je ziet de ander zoals hij is, als mens en medemens.
Gezien willen worden is een doodgewone maar tegelijk diepe menselijke behoefte. Andersom kan het enorm veel doen om de ander te zien in wie hij of zij is, en hem of haar met respect tegemoet te treden. Een mens die zich gezien weet kan zich veilig voelen. Dat is in een vaak onveilige wereld goud waard. Ik wil mijn medemensen zien, naar ze luisteren, ze het licht gunnen dat hen toekomt. Dat kan in vele vormen: zingend, schrijvend, sprekend, luisterend, en trouwens ook in stilte. Ben jij er ook aan toe in het licht te komen?
Weet je welkom!
Marjo
P.S. Op de foto zie je onze kleinkinderen. De oudste zingt ‘s avonds voor ze gaat slapen Ik open mijn handen en ontvang…
Vorige nieuwsbrieven
Knielen en de grond kussen
‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi
Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
Benefiet Zielsveel Zingen voor Oekraïne
Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.
Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.
(Fragment uit het gedicht ‘Een krijgszuchtige tijd’, dat Marieke Lucas Rijneveld schreef voor De Volkskrant, 5 maart 2022)
Vertragen en vertrouwen
Leef nu de vragen. Misschien zul je dan geleidelijk, zonder het te merken, jezelf op een dag terugvinden in het antwoord. Rainer Maria Rilke Om de zoveel jaar komen deze woorden van de Duitse dichter Rilke weer op mijn pad. Ze gaan over onzekerheid, over niet-weten,...
Bewegen tussen licht en donker
Hoe donkerder het wordt, hoe groter de wereld lijkt te worden. Bovenstaande zin las ik in een pleidooi over vertraging, geschreven door theatermaakster en schrijfster Marjolijn van Heemstra. Vertraging is nodig, zegt zij, om los te komen van ons streven naar 'meer,...
