‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi

Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
Het was een heel persoonlijk stuk en ik kreeg er tot mijn verrassing veel reacties op. Het is altijd al leuk om iets terug te horen op wat ik zoal schrijf, maar in dit geval trof het me omdat veel lezers zich in mijn verhaal herkenden. Dat is fijn om te merken; ik sta hier niet alleen in! En jij, lezer, dus ook niet. Het is een troost van de allereenvoudigste soort om te weten dat anderen je ervaring delen, want het maakt je direct minder eenzaam.

Niet-weten, deel 2

Maar het verhaal was daarmee niet klaar. Dat is het trouwens nog steeds niet. Nog altijd oefen ik in het voelen waar ik aan toe ben, om steeds preciezer te weten wat me wel én wat me niet te doen staat. Dat kan over grote dingen gaan, maar zeker ook over heel gewone keuzes zoals je die dagelijks talloze keren maakt.
Wat me daarin steeds duidelijker wordt, is dat deze fase van mijn leven me iets wil leren over overgave.

Daar komen de bovenstaande woorden van Rumi goed van pas. Die gaan in mijn ogen over het vermogen om jezelf te openen, om te kunnen ontvangen wat op je pad komt. ‘Knielen en de grond kussen’ staat dan voor: op je plek blijven, en dankjewel zeggen tegen wat je ieder moment ontvangt. Zelfs als dat niet was wat je hoopte of verwachtte. Zoals de boer die geen invloed heeft op het weer, maar moet omgaan met droogte of nattigheid in allerlei gradaties. Hoe hij (of zij!) daarmee omgaat is afhankelijk van de mens die de boer is, want knielen kan op duizenden manieren. Het gaat erom de grond te kussen waarop we mogen leven, een danklied te zingen voor de wereld en de mensen om ons heen, hoe teleurgesteld of verdrietig we soms ook zijn.

Goede Vrijdag is bij uitstek een dag om dit lied te zingen. Met elkaar. Je bent van harte welkom!

Vorige nieuwsbrieven

Benefiet Zielsveel Zingen voor Oekraïne

Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.

Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.

(Fragment uit het gedicht ‘Een krijgszuchtige tijd’, dat Marieke Lucas Rijneveld schreef voor De Volkskrant, 5 maart 2022)

Vertragen en vertrouwen

Leef nu de vragen. Misschien zul je dan geleidelijk, zonder het te merken, jezelf op een dag terugvinden in het antwoord. Rainer Maria Rilke Om de zoveel jaar komen deze woorden van de Duitse dichter Rilke weer op mijn pad. Ze gaan over onzekerheid, over niet-weten,...

Bewegen tussen licht en donker

Hoe donkerder het wordt, hoe groter de wereld lijkt te worden. Bovenstaande zin las ik in een pleidooi over vertraging, geschreven door theatermaakster en schrijfster Marjolijn van Heemstra. Vertraging is nodig, zegt zij, om los te komen van ons streven naar 'meer,...

Welk lied zingt jouw hart?

‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’ (Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen.

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Met elke maand een inspirerende nieuwsbrief houden we je graag op de hoogte van onze activiteiten.

KLIK HIER om je aan te melden

Je hebt je succesvol aangemeld voor de nieuwsbrief