‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde…
Dus hup, mijn thema! Dit keer noem ik het uitbotten, geheel in lijn met het seizoen. Uitbotten, ontspruiten, openbloeien, allemaal woorden die ongeveer hetzelfde betekenen. Het is een gevoel dat je wellicht in je lijf kunt waarnemen bij de eerste warme zonnestralen op je huid. Een lichte tinteling van binnen; is het je bloed dat iets sneller gaat stromen? Is het je hart dat opspringt in je borst? Is het leven dat leven wil?
Want dat is natuurlijk waar het telkens weer over gaat: wij mensen willen léven! We willen onze levendigheid voelen en onze vitaliteit uitleven. Liefst willen we alles uit ons leven halen wat erin zit, of ontdekken wat we nog niet wisten (ik schrijf dit in de wij-vorm. Als het voor jou anders is hoor ik het graag; ook dat interesseert me).
Kiemkracht
Wat mij de laatste tijd bezighoudt, is dat onze acties gevolgen kunnen hebben waar we geen weet van hadden toen we eraan begonnen. Dat kan in het groot zo zijn, maar ook in het klein. Ooit, in 2005, ging ik in Amsterdam naar een cursus ‘vrijer zingen’; die cursus ontwikkelde zich tot de opleiding tot stembevrijder, wat weer grote gevolgen had voor mijn professionele keuzes. En het mondde uit in mijn onlangs uitgebrachte boek ‘Jouw lied – jouw leven’.
Elke stap in dit proces zette ik omdat iets in mij tot leven kwam, of ik me dat nu direct bewust was of niet; soms zie je pas achteraf hoe je tot je keuzes kwam. Waar het om gaat, is dat er ergens een zaadje in de grond gestopt wordt. In dat zaadje zit alle kiemkracht die het nodig heeft. Zelf hoeven wij er alleen maar voor te zorgen: voldoende licht, op tijd water en soms wat nieuwe grond. Het zaadje zoekt zijn weg wel.
Welk zaadje wil jij planten? Of met andere woorden, waar ben jij nu aan toe? Wat in jou wil tot leven komen? Misschien wil je de tinteling in je lijf toelaten en er expressie aan geven, in de vorm die bij jou past. Je bent van harte welkom!
Lentegroet,
Marjo
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
