Blijdschap is onverdeeld in het nu zijn. Wij zijn alleen hier en nu blij.Margrit Irgang (zenlerares)
Laten we het eens over blijdschap hebben. Over plezier, of vreugde zo je wilt. En over hoe je zelf invloed kunt hebben op het ervaren of vergroten van blijdschap. Dat is feitelijk heel simpel: doe dingen die je leuk vindt, waar je letterlijk plezier aan beleeft. Misschien kun jij meteen drie dingen noemen waar je zonder meer blij van wordt.
En dan is natuurlijk de hamvraag: doe je die dingen vaak genoeg?
Zelf beleef ik veel plezier aan dansen, het maakt mijn levendigheid wakker. Maar ik doe het eerlijk gezegd bijna nooit. Heel soms, als ik alleen thuis ben, en met carnaval, of met kleindochter Eva – van wie ik trouwens ook enorm blij word. En die zelf ook zo verschrikkelijk blij kan zijn. Zij hoeft nog niet actief op zoek naar wat haar plezier geeft. Wij wel, denk ik. Of in ieder geval: ik wel. Hoe is dat bij jou?
Deze overpeinzingen komen voort uit het gevoel van ingehoudenheid dat ik momenteel ervaar. Niet schreeuwen, niet dansen of luidkeels samen zingen, mondkapjes voor, afstand houden. Allemaal zaken die een zekere behoedzaamheid met zich meebrengen. Alsof je op eieren loopt. Door dit op te schrijven voel ik al hoe ik mijn adem inhoud.
In ons werk als stembevrijder brengt dit interessante dilemma’s teweeg. We nodigen mensen graag uit tot vrijuit zingen, uiteraard. Het is heerlijk om je stem helemaal te openen en veel geluid te geven. Tegelijk is het zaak te blijven bij wat er in je leeft, want waarachtigheid is het kostbaarste goed. En dan komt er vaak een mengeling in beeld van verlangen en angst.
Verlangen en angst
Verlangen is een rijk begrip. Het roept beweging op, iets in mij leeft ervan op. Het is als dansen, verlangen roept iets vurigs op, het maakt het onvervulde wakker. Het kan heel wat loswoelen, dat verlangen van ons…
Tegelijkertijd kan dat angstig zijn, omdat het ons in contact brengt met het onbekende. Waar leidt het heen, als je je verlangen voluit zou volgen??
Die angst doet zich voor als een vaag gevoel van onrust of terughoudendheid, of als iets kwetsbaars wat beschermd wil worden. Of gewoon, als angst, als ‘dat durf ik niet’, als ‘laat mij maar in mijn vertrouwde schulp’.
En toch, en toch, het verlangen roept! Nu het eenmaal wakker is laat het zich niet makkelijk weer in slaap brengen. Dus nu is het zaak de angst mee te nemen, recht het verlangen in. Zodat die twee elkaar kunnen ontmoeten en verzachten.
Het blijde nieuws is dat je dat zingend als vanzelf voor elkaar krijgt. Zingen brengt je meteen in je lichaam; dichter bij jezelf kun je niet komen. Dan zijn je gedachten je niet meer de baas, nee, jouw lied is de baas. De angst hoeft niet weg, de angst mag meeklinken en zal je lied mooier maken omdat het helemaal van jou is. Maar het begint met het verlangen dat jou in beweging zet.
Als er nu iets kriebelt in je, is het misschien tijd de stap te zetten. Je plezier en je verlangen te volgen. Kom maar zingen! Kom het zelf ervaren! Bijvoorbeeld tijdens de dagworkshop stembevrijding bijvoorbeeld met de toepasselijke naam ‘Hoor mij nou!’ Of natuurlijk bij Zielsveel Zingen, opgaand in het grotere geheel.
