‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’(Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen. En wat ik niet had verwacht, gebeurde: weliswaar ergerde ik me regelmatig, maar ook was ik geraakt en nu en dan ontroerd, hetzij door de liedjes, hetzij door de geest van verbondenheid die het hele gebeuren uitstraalde. Het Songfestival is ooit bedacht om de Europese samenwerking te bevorderen via de verbindende kracht van muziek. Dat kun je alleen maar toejuichen, en velen doen dat dan ook uitbundig. Mijn ervaring dit jaar was: ja, waarom niet?! Het werkt kennelijk, én het bereikt miljoenen mensen in talloze landen. En daar gaat het om, vond ook Plato al: je kunt wel zingen, maar je lied is pas volledig als een ander het hoort…
Voilà, Dit ben ik!
De Franse inzending van Barbara Pravi riep ons daar letterlijk toe op: luister naar me! ‘Voilà, voilà, voilà, voilà qui je suis’. Een bruisend Frans chanson, met als kern: Dit ben ik, dit is alles wat ik ben. Kijk naar me, hoor me, precies zoals ik ben. Ik wil verhalen vertellen die jou bereiken! Moi ce que je veux cest écrire des histoires qui arrivent jusquà vous. Cest tout.
Ik ga steeds dieper beseffen hoe belangrijk het is om jezelf te laten horen en zien in je eigen waarheid, je eigen kwetsbaarheid én je eigen moed. Daar gaat mijn werk natuurlijk over, maar in mijzelf is dit een proces dat nog lang niet klaar is. Want ik blijf maar al te vaak steken in ongemak, zeker als het om voor mij kwetsbare thema’s gaat. Maar ik blijf oefenen, en ik ontdek steeds vaker dat ik erin ontvangen word precies zoals ik ben. Dat is goud waard, voor mij én voor de wereld, want ik kan erin ontspannen.
Het grotere leven
‘Hm, hoezo voor de wereld?’ hoor ik je denken. ‘Ben je dan niet vooral met jezelf bezig?’
Ja, in eerste instantie is dat zo. Maar ik denk en hoop dat de wereld erop vooruitgaat als jij en ik ons steeds meer bewust worden van wie we ten diepste zijn, én met wat we vandaaruit te geven hebben. Maar óók met wat je daarin tegenhoudt, met je schaduwkanten en je gedoe. En daarover delen met anderen is een enorme stap vooruit…
Meer en subtielere kennis over jezelf maakt je een vrijer mens met een vrijere geest. Een mens die loyaler en ontvangender kan zijn naar de ander toe, die weer met zijn geheel eigen gedoe en opvattingen komt. Een hard oordeel verzacht door toegenomen zelfkennis; de ander kan als het ware in een grotere ruimte verwelkomd worden.
Een lezer van mijn boek Jouw Lied – jouw leven verwoordde dit op een weer wat andere manier: ‘Je boek staat vol met vele menselijke, empathische voorbeelden, zo herkenbaar. Het lezen wekt direct compassie op: voor mezelf, maar ook voor de ander(en). Zo draagt het bij aan het voelen en ervaren van de verbinding met anderen en het veel grotere leven.’
Je binnenste naar buiten!
Zingen en ook schrijven zijn krachtige manieren om hier ervaring mee op te doen en om je binnenste naar buiten te brengen. Kom maar in het Licht, laat je horen en zien, deel wie je bent, kom zoals je bent. Zodat we elkaar kunnen horen in wie we werkelijk zijn, elkaar kunnen verwelkomen en terugfluisteren: kom maar, ook jij hoort erbij…
Er is bij de start van dit seizoen veel nieuws te melden. Hieronder vind je alle activiteiten die op stapel staan. Ik heb zo’n zin om weer voluit aan de slag te gaan. Ik kijk naar je uit!
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
