Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
Dat talent heeft niets te maken met de functie die hij vervult, maar wel met de manier waarop hij te werk gaat, in allerlei situaties in zijn leven. Het leuke was dat hij, door dit talent een concrete naam te geven, ging merken dat hij anderen nog directer kon helpen om weer beter te worden in hún werk. Terwijl hij de balans opmaakte van ons traject straalde hij; hij was thuisgekomen in zichzelf én kon anderen daarmee dienen.
Pak het vast!
Wauw, dacht ik (niet voor het eerst trouwens), dit is het! Dit is waarom ik zo van dit werk hou! Het gaat om stembevrijding, maar tegelijk om zoveel meer dan dat. Want jezelf werkelijk laten horen, vanuit jouw essentie, gaat over jezelf beter leren kennen. Naast de vaak nieuwe ervaringen die je opdoet van meer ruimte en kracht, vanuit het gemak van je eigen stem, gaat het dus onvermijdelijk ook om het onder ogen zien van dingen die moeilijk, pijnlijk of schaamtevol zijn. Door aan dit alles jouw klank te geven, neem je het aan als zijnde een deel van jou. Je pakt het als het ware vast. Daardoor kan schaduw aan het licht komen en dat is een ware transformatie. Want dan ontstaat er ruimte voor jou als een vrijer mens, die zijn eigen heldere keuzes maakt.
De wereld wacht op jou
Het mooie van bovenstaand voorbeeld zit voor mij in de vertaalslag van ‘eigenheid’ naar ‘dienen’. Joep ontdekte gaandeweg zijn eigen stem, ging die ook steeds meer vertrouwen en verruimen. Tegelijkertijd leerde hij zichzelf beter kennen en werd zijn zelfvertrouwen groter. Daardoor durft hij nu te gaan staan voor wie hij is, en dan komen we uit bij de ‘geest’ van Astrid Lindgren. Het begint in jou, en jou, en jou, en mij.
In deze Nieuwsbrief vind je, naast al bestaand aanbod, ook de nieuwe cursus ‘Het Lied van de Latifa’, die een zielenreis belooft zoals Joep die maakte. En waarbij ik je graag uitnodig te onderzoeken hoe jij de wereld (nog beter) kunt dienen.
Kom maar, we hebben je nodig, de wereld heeft jou nodig!
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
Knielen en de grond kussen
‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi
Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
Knielen en de grond kussen
‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi
Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
