Als een mens vanuit zijn ziel zingt, heelt hij zijn innerlijke wereld. Als alle mensen vanuit hun ziel zingen, helen zij ook de uiterlijke wereld.
(Yehudi Menuhin)

Kan zingen de wereld ontwapenen? Ik zou het graag geloven, en in het klein weet ik inmiddels zéker dat het zo werkt. Mensen die gaan zingen zetten maskers af, doen hun harnas uit, laten iets horen en zien van hun kwetsbaarheid en hun innerlijke wereld. Daarin spiegelt zich de heelheid die in ieder van ons aanwezig is. En dat is precies wat zo ontwapenend werkt op anderen.

Ik zie het telkens weer gebeuren; in workshops, bij mantra-avonden, en ook bijvoorbeeld in een bedrijfsmatige omgeving. Juist in een zakelijker setting staan deelnemers vaak enorm te kijken van zichzelf en van elkaar als ze gaan zingen. Ze zien elkaar in een ander licht, een nieuw licht. Het wat krappe colbertje gaat even uit, er ontstaat verzachting en ontmoeting. ‘Nooit geweten dat jij die kant óók in je hebt!’ zei iemand laatst tegen een collega tijdens een training op de werkvloer.

Daarom denk ik dat Yehudi Menuhin inderdaad gelijk heeft met zijn uitspraak. Menuhin was een Amerikaans-joodse violist die kort na de bevrijding in concentratiekamp Bergen-Belsen optrad voor de bevrijde gevangenen. Bovendien was hij de eerste joodse musicus die na de Holocaust naar Duitsland ging voor optredens. Hij heeft dus wel enig recht van spreken als het gaat over verzoening.

Mij geeft een dergelijke uitspraak simpelweg weer hoop. Ik weet niet hoe het voor jou is, maar het valt mij niet altijd mee om de wereld in een positief licht te zien. De krant lezen, het journaal kijken, social media volgen; er gaat zoveel mis, of je kunt ook zeggen: er is zo ongelooflijk veel om voor te strijden. Een citaat als het bovenstaande kan mij dan plotseling laten zien dat we de enorme uitdagingen waar de wereld voor staat, ook kunnen bekijken vanuit de kant van de liefde die ons als onderstroom draagt. En waarin we wéten dat we het samen moeten doen, dat we ten diepste afhankelijk zijn van elkaar, dat we alleen maar mens zijn dankzij elkaar.

Kom het gerust uitproberen, bijvoorbeeld tijdens de Zielsveel Kerstavonden. In Breda, op vrijdag 20 december, of in Den Bosch op donderdag 19 december.

Ontwapening begint in onszelf, in het laten horen van onze hoop, ons licht, onze liefde. Elkaar ontmoeten in de gezamenlijkheid van de samenklank om te ervaren dat wij liefde zijn.

Vorige nieuwsbrieven

Welk lied zingt jouw hart?

‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’ (Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen.

Lang leve het onvolmaakte!

‘Ik omarm de imperfectie’
(Briefschrijfster in de Volkskrant)

Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…

Veiligheid is goud waard

‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting

Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.

En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.

Uitbotten maar!

‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn

Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Met elke maand een inspirerende nieuwsbrief houden we je graag op de hoogte van onze activiteiten.

KLIK HIER om je aan te melden

Je hebt je succesvol aangemeld voor de nieuwsbrief