‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond ‘Kom thuis in je Verhaal’, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal. De tafel staat vooralsnog online, maar het contact is er niet minder om (heel voorzichtig denk ik soms: ‘Misschien wel meer, door de focus op het scherm’). Wat ik hoopte komt helemaal uit: het aandachtige samenzijn en luisteren naar elkaar leidt tot verbinding. Terwijl de één vertelt, horen de anderen toe en na afloop geven zij in alle eenvoud terug wat dit verhaal hén brengt. Verder commentaar is onnodig – en zou zelfs ongepast zijn. De reacties van deelnemers zijn verrast; in het kader hieronder citeer ik er een. Zelf word ik er telkens enorm blij van omdat mijn missie hierin zo letterlijk voelbaar wordt.
Ik til jou op
In de Afrikaanse Zulu-begroeting die boven deze column staat, wordt de basis gelegd voor de verbinding die ons mensen even kan optillen. Sawubona klinkt prachtig en de betekenis is groots: ‘Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’ Het antwoord dat daar meestal op volgt luidt Shiboka, ofwel ‘Ik besta voor jou’. In deze korte uitwisseling erken je elkaars bestaan, je ziet de ander zoals hij is, als mens en medemens.
Gezien willen worden is een doodgewone maar tegelijk diepe menselijke behoefte. Andersom kan het enorm veel doen om de ander te zien in wie hij of zij is, en hem of haar met respect tegemoet te treden. Een mens die zich gezien weet kan zich veilig voelen. Dat is in een vaak onveilige wereld goud waard. Ik wil mijn medemensen zien, naar ze luisteren, ze het licht gunnen dat hen toekomt. Dat kan in vele vormen: zingend, schrijvend, sprekend, luisterend, en trouwens ook in stilte. Ben jij er ook aan toe in het licht te komen?
Weet je welkom!
Marjo
P.S. Op de foto zie je onze kleinkinderen. De oudste zingt ‘s avonds voor ze gaat slapen Ik open mijn handen en ontvang…
Vorige nieuwsbrieven
Word ook geluksdelver
‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven,...
Groei naar de zon!
Als mijn controle als een knotwilg is, dan is nu het snoeiseizoen! Zodat ie nieuw uit kan schieten, vol verse gewillige jonge twijgen met maar één doel, naar de zon toe groeien!
Cursist ‘Lied van de Latifa’
Afgelopen dinsdag sloten we de cursus ‘Lied van de Latifa’ af. Een intensieve reis met negen deelnemers, waarin we in een half jaar tijd de zeven stappen van de Latifa-meditatie doorliepen. Bovenstaande zinnen schreef één van de cursisten me tijdens de periode van het thema ‘Loslaten’ (de vijfde stap in de Latifa) en ik ben blij dat ik het mag gebruiken voor deze Nieuwsbrief. Het is een krachtig beeld van waar verlangen toe kan leiden. Het voorjaar barst net als wij van verlangen, en zo ook dit beeld van de knotwilg.
Afscheid van Zielsveel Zingen
‘Ik zoek steeds de plaats waar ik smelt, niet waar ik beslis’
David Grossman
Het citaat hierboven is zo’n zinnetje waarvan je meteen weet: ja, precies zó werkt dat! Ik vind mezelf best een ‘verstandig’ mens, en misschien denk ik wel echt dat ik weloverwogen beslissingen neem, natuurlijk pas nadat ik lang en serieus heb nagedacht. En bij sommige onderwerpen werkt het inderdaad zo.
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
