Dat 2020 je mag vervullen met wat je ook maar wenst! Inspiratie, rust, gezondheid, vreugde… Weet dat elke wens in je leven van belang kan zijn.
Ook Zielsveel Zingen is ontstaan vanuit een wens: verlangende mensen om ons heen verzamelen om samen voluit en vrijuit te zingen. Om de diepte en de hoogte van ons leven al zingend te eren en te vieren, levendig en vanuit een vol hart.
De start daarvan was in januari 2015, nu precies vijf jaar geleden. Die eerste keer kwamen er – tot mijn schrik en vreugde! – meer dan honderd mensen naar de Lutherse Kerk. Het was het enerverende begin van een reeks die nog altijd voortduurt en die we onlangs hebben uitgebreid naar Zielsveel Zingen in Den Bosch.
ZIELSVEEL, de naam is als genade uit de lucht komen vallen, op een onverhoeds moment. Het was zo’n Ja-moment waarop je meteen weet dat het klopt. Niks meer aan doen!
Het woord ‘zielsveel’ verwarmde mij. Ik zag voor me hoe het zingen een verbondenheid zou creëren tussen de zingende deelnemers. Hoe er een soort van innigheid zou ontstaan doordat zielen elkaar zouden horen en herkennen, en zonder veel woorden zouden samenkomen in een grootse samenklank.
Ik geef toe, dat klinkt als een ideale wereld. Maar ja, dat is, in alle onbescheidenheid, precies wat we doen. We bouwen een microkosmos waarin zingen en stilte de enige afspraken zijn. We keren ons naar binnen én we keren ons naar buiten. Vanuit onze eigenheid maken we contact met de ander. Totaal geweldloos, want wat is zingen anders dan de meest vredelievende manier om ons te uiten? Om ons verdriet en onze vreugde naar buiten te brengen en te delen met onze medemensen, daarvoor is zingen de meest directe weg, liefdevol en energie-opwekkend.
Dat is toch een ideale wereld?!
Mantraboekje
De tekst die je net gelezen hebt, vormt de inleiding van het mantraboekje dat we zondag 26 januari ten doop houden. Ter ere van ons vijfjarig jubileum hebben Wim Stokwielder en ik een boekje gemaakt waarin al onze eigen mantra’s zijn opgenomen. Zowel muziek als tekst, met bovendien bij elke mantra een inspirerend tekstje ter overweging. Het resultaat is geweldig, al zeg ik het zelf.
Het vervult me met grote dankbaarheid dat de wens om Zielsveel te zingen tot zoveel geweldige samenzangavonden heeft geleid, en dat zoveel mensen de weg hebben gevonden om mee te komen doen. Dank aan jou en aan iedereen die zich zielsveel zingend heeft laten horen en zien!
Tijd om een nieuwe wens te doen… Ik hoop dat de Lutherse Kerk zondag 26 januari gevuld wordt met héél veel zingende mensen! Als jij daarbij wilt helpen: heel graag. Nodig gerust iemand uit om eens mee te komen en te ervaren hoe het is om vrijuit te zingen. De mantraband staat garant voor een stevige en opgewekte muzikale bedding.
Weet je zeer welkom!
Vorige nieuwsbrieven
Welk lied zingt jouw hart?
‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’ (Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen.
Lang leve het onvolmaakte!
‘Ik omarm de imperfectie’
(Briefschrijfster in de Volkskrant)
Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…
Veiligheid is goud waard
‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.
Uitbotten maar!
‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…
