Luisteren is een daad van liefde
Wat is er veel ruis om ons heen! Wat wordt er veel gevonden van van alles en nog wat, wat zijn er veel meningen en wat is er veel verontwaardiging. Er wordt maar weinig écht geluisterd naar wat een ander vindt. De polarisatie lijkt alleen maar groter te worden, met de kans dat ons hart zich afsluit in plaats van dat het open blijft voor de ander. En dat terwijl verbinding tussen mensen zo wezenlijk is, we kunnen eenvoudigweg niet zonder.
Intussen meldt het nieuws op de radio dat de mentale gezondheid van Nederlanders zorgwekkend afneemt. Eenzaamheid ligt op de loer, of heeft misschien allang de kop opgestoken. Hoe is dat in jouw leven? Wordt er nog weleens echt naar jou geluisterd? Geluk zit in verbondenheid met andere mensen, dat weten we wel, maar dat is juist in deze tijd een hele opgave.
Wat een leuke jas!
Je zult het misschien wel kennen; als je plotseling even een moment van echt contact met iemand hebt, juist met een vreemde, lijkt de omgeving even op te lichten. Dat voel je in je lijf; er springt iets open. Probeer het maar eens uit: zeg eens iets persoonlijks tegen zomaar een voorbijganger of een caissière, en luister écht naar haar of zijn reactie. ‘Wat heb je een mooie jas aan!’ zo’n opmerking kan iemand even echt verrassen…
We moeten het in deze fase van de lockdown van korte ontmoetingen hebben, veel meer zit er nog niet in, helaas. Maar soms is dat al genoeg om iemand zich even gezien te weten!
Jouw verhaal doet ertoe
Ik denk al een poosje na over een andere vorm van elkaar ontmoeten. Luisteren is een daad van liefde, staat hierboven. Ik geloof daar ten diepste in. Ik wil naar jou luisteren, horen wie je bent en wat jou bezighoudt. Ik wil je het gevoel geven dat jij en jouw verhaal ertoe doen en dat het de moeite van het vertellen waard is. Daarom bied ik vanaf deze maand een nieuwe activiteit aan, voorlopig online en bovendien gratis: huiskamerontmoetingen onder de titel ‘Kom op Verhaal’. Je bent zeer welkom!
Klik hieronder op de titels om oudere nieuwsbrieven te lezen
Welk lied zingt jouw hart?
‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’ (Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen.
Lang leve het onvolmaakte!
‘Ik omarm de imperfectie’
(Briefschrijfster in de Volkskrant)
Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…
Veiligheid is goud waard
‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.
Uitbotten maar!
‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…
