‘Ik omarm de imperfectie’(Briefschrijfster in de Volkskrant)
Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…
Ben ik de enige bij wie het zo werkt? Ik meen van niet, getuige de mensen die ik mag begeleiden. Er is zoveel waar we onszelf voor schamen, en waarom we ons in contact zo vaak terughouden. Mij persoonlijk helpt het trouwens wel om die schaamte dan maar te benoemen. Niet omdat het dan per se minder wordt, maar wel omdat het dan kan bestaan. En alles wat mag bestaan, kan ergens gehoord en herkend worden. Dan ben ik er niet langer alleen mee, en precies dát helpt eigenlijk altijd; het haalt me uit mijn isolement en dus ook uit mijn eenzaamheid. Ik kan me verbinden met jou die naar me luistert.
Kom zoals je bent!
De briefschrijfster in de krant heeft haar borstamputatie kunnen omarmen. “Ik leef mijn leven, dat kan ook met één borst,” schrijft ze. Het citaat trof me vanwege de eenvoud van haar uitspraak: ja, ik ben onvolmaakt. En ja, daar kan ik mee leven. Daar zit toch een blijde boodschap in, nietwaar?
Het afgelopen jaar was bepaald niet perfect, en in veel opzichten misschien onrustbarend. Zelfs de zomer is in onzekerheid begonnen. Maar ik deel graag mijn voornemen voor de komende vakantie: ik ga de imperfectie omarmen, kome wat komt! Ik ben al goed zoals ik ben, net als jij. We hoeven helemaal niet eerst te veranderen, we liggen volmaakt op schema.
Zo gaan we vanaf september weer zingen, precies zoals we zijn. Kom precies zoals je bent! Wat een heerlijk onvolmaakt vooruitzicht!
Vorige nieuwsbrieven
Knielen en de grond kussen
‘Knielen en de grond kussen
kan op duizenden manieren’
Rumi
Een maand of twee geleden schreef ik in een Nieuwsbrief over niet-weten, omdat ik verkeerde in een periode van onzekerheid en stilvallen. Zo beschreef ik hoe taai het voor me was om in dat niet-weten te durven blijven, terwijl een nieuwe richting zich niet als vanzelf aandiende.
Benefiet Zielsveel Zingen voor Oekraïne
Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.
Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.
(Fragment uit het gedicht ‘Een krijgszuchtige tijd’, dat Marieke Lucas Rijneveld schreef voor De Volkskrant, 5 maart 2022)
Vertragen en vertrouwen
Leef nu de vragen. Misschien zul je dan geleidelijk, zonder het te merken, jezelf op een dag terugvinden in het antwoord. Rainer Maria Rilke Om de zoveel jaar komen deze woorden van de Duitse dichter Rilke weer op mijn pad. Ze gaan over onzekerheid, over niet-weten,...
Bewegen tussen licht en donker
Hoe donkerder het wordt, hoe groter de wereld lijkt te worden. Bovenstaande zin las ik in een pleidooi over vertraging, geschreven door theatermaakster en schrijfster Marjolijn van Heemstra. Vertraging is nodig, zegt zij, om los te komen van ons streven naar 'meer,...
