‘Ik omarm de imperfectie’(Briefschrijfster in de Volkskrant)
Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…
Ben ik de enige bij wie het zo werkt? Ik meen van niet, getuige de mensen die ik mag begeleiden. Er is zoveel waar we onszelf voor schamen, en waarom we ons in contact zo vaak terughouden. Mij persoonlijk helpt het trouwens wel om die schaamte dan maar te benoemen. Niet omdat het dan per se minder wordt, maar wel omdat het dan kan bestaan. En alles wat mag bestaan, kan ergens gehoord en herkend worden. Dan ben ik er niet langer alleen mee, en precies dát helpt eigenlijk altijd; het haalt me uit mijn isolement en dus ook uit mijn eenzaamheid. Ik kan me verbinden met jou die naar me luistert.
Kom zoals je bent!
De briefschrijfster in de krant heeft haar borstamputatie kunnen omarmen. “Ik leef mijn leven, dat kan ook met één borst,” schrijft ze. Het citaat trof me vanwege de eenvoud van haar uitspraak: ja, ik ben onvolmaakt. En ja, daar kan ik mee leven. Daar zit toch een blijde boodschap in, nietwaar?
Het afgelopen jaar was bepaald niet perfect, en in veel opzichten misschien onrustbarend. Zelfs de zomer is in onzekerheid begonnen. Maar ik deel graag mijn voornemen voor de komende vakantie: ik ga de imperfectie omarmen, kome wat komt! Ik ben al goed zoals ik ben, net als jij. We hoeven helemaal niet eerst te veranderen, we liggen volmaakt op schema.
Zo gaan we vanaf september weer zingen, precies zoals we zijn. Kom precies zoals je bent! Wat een heerlijk onvolmaakt vooruitzicht!
Vorige nieuwsbrieven
Welk lied zingt jouw hart?
‘Elk hart zingt een lied, onvolledig, totdat een ander hart terugfluistert’ (Plato)
Het is alweer even geleden, het Eurovisie Songfestival. Meestal gaat dit grotendeels aan me voorbij, maar dit keer heb ik álle avonden gekeken. Het zal het Corona-effect geweest zijn, want veel anders was er niet te doen.
Veiligheid is goud waard
‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.
Uitbotten maar!
‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…
Kom op verhaal
Luisteren is een daad van liefde.
Wat is er veel ruis om ons heen! Wat wordt er veel gevonden van van alles en nog wat, wat zijn er veel meningen en wat is er veel verontwaardiging. Er wordt maar weinig écht geluisterd naar wat een ander vindt. De polarisatie lijkt alleen maar groter te worden, met de kans dat ons hart zich afsluit in plaats van dat het open blijft voor de ander. En dat terwijl verbinding tussen mensen zo wezenlijk is, we kunnen eenvoudigweg niet zonder.
