Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft, hij zingt omdat hij een lied heeft
Maya Angelou
Heb jij ze ook al gehoord, de vogels? Nu ze de lente voelen naderen zijn ze niet te houden; ze móeten zingen. Inderdaad, omdat ze een lied hebben, en dat wil gezongen worden!
Ik denk dat voor ons mensen hetzelfde geldt. Ook wij hebben een lied in ons dat gezongen wil worden. En dat niet alleen; het wil ook gehoord worden. Onlangs nog maakte ik daarvan weer een prachtig voorbeeld mee tijdens een workshop in Bergen op Zoom.
Eén van de deelnemers die daar haar lied zong deed dat zó vanzelfsprekend en natuurlijk dat wij voelden hoe kostbaar dat was. Zij gaf ons haar eigenheid, zomaar, al zingend.
Er is weinig mooiers dan dat: elkaar onze eigenheid laten horen en laten zien. Wij zijn bedoeld om onszelf te worden, steeds meer, om stap voor stap open te gaan en te gaan bloeien, als de unieke mens die wij zijn. Eigenlijk kunnen we niet anders, toch? Net als die vogels? En net zomin als de vogels hebben wij antwoorden nodig. Het enige was we nodig hebben is een beetje moed. Een stem hebben we al! En de aanmoediging krijg je van mij.
Vorige nieuwsbrieven
Kom op verhaal
Luisteren is een daad van liefde.
Wat is er veel ruis om ons heen! Wat wordt er veel gevonden van van alles en nog wat, wat zijn er veel meningen en wat is er veel verontwaardiging. Er wordt maar weinig écht geluisterd naar wat een ander vindt. De polarisatie lijkt alleen maar groter te worden, met de kans dat ons hart zich afsluit in plaats van dat het open blijft voor de ander. En dat terwijl verbinding tussen mensen zo wezenlijk is, we kunnen eenvoudigweg niet zonder.
Durven we onzekerheid aan?
Allemaal willen we eerst over de rand kunnen kijken voordat we de sprong wagen (uit ‘Lean’ van The National)
Maandagochtend 4 januari; ik maak een wandeling door het park, even een frisse neus voor ik in dit nieuwe jaar weer aan het werk ga. Halverwege gebeurt dit: opeens wil ik omkeren, terug naar huis. Ik ben het beu, telkens weer datzelfde rondje, hoeveel variaties ik ook al verzonnen heb. De wereld is kleiner geworden in het jaar dat achter ons ligt, en dat dringt even voelbaar tot me door.
Schrijven en gezien worden
Alles is er al. Het toont zich door mij.
Deelnemer schrijfcursus
De afgelopen weken begeleidde ik de cursus ‘Schrijf je Vrij!’ De deelnemers schreven talloze korte en langere teksten en deelden die regelmatig met elkaar. Het citaat hierboven is van één van hen. De eenvoud van deze uitspraak treft me, net als de diepte ervan.
Wat de deelnemers aangaven – en wat ik zelf ook steeds weer ervaar – is dat het áltijd weer in jouzelf begint. En met ‘het’ bedoel ik dan: alles. Alles begint in jou. Jij bent de bron van je eigen leven. Dat is een ontzagwekkend gegeven, en niet zo makkelijk te bevatten. Maar het laat zich wel ervaren, zoals de deelnemers in verschillende bewoordingen aangaven.
Troost van vergankelijkheid
Vergankelijkheid is geen negatieve noot in het lied van het leven. Als er geen vergankelijkheid zou zijn, zou er geen leven mogelijk zijn.
Thich Nhat Hanh
Zodra wij geboren worden, staat al vast dat we ooit zullen sterven. Wij leven hier op aarde in een tijdelijk lichaam dat na onze dood volledig zal vergaan. De herfst geeft ons dat besef elk jaar weer mee, in prachtige aardse kleuren. Paddestoelen groeien goed op dood hout, verdorde bladeren zijn vruchtbare grond voor nieuwe planten.
