‘Ik omarm de imperfectie’(Briefschrijfster in de Volkskrant)
Wat is het leven toch een interessante leerschool! Steeds als ik denk: nu snap ik wel zo’n beetje hoe het zit, komt er weer een ervaring op mijn pad die me iets nieuws laat zien. Omdat het blijkbaar nooit klaar is, het menszijn.
Intussen snak ik er soms wel naar om ‘klaar’ te zijn, om ‘af’ te zijn. Om eindelijk niet meer te hoeven denken: ‘Je bent nu 63, nu weet je het wel toch, of nog steeds niet?’ En me daar dan vervolgens een potje over te schamen…
Ben ik de enige bij wie het zo werkt? Ik meen van niet, getuige de mensen die ik mag begeleiden. Er is zoveel waar we onszelf voor schamen, en waarom we ons in contact zo vaak terughouden. Mij persoonlijk helpt het trouwens wel om die schaamte dan maar te benoemen. Niet omdat het dan per se minder wordt, maar wel omdat het dan kan bestaan. En alles wat mag bestaan, kan ergens gehoord en herkend worden. Dan ben ik er niet langer alleen mee, en precies dát helpt eigenlijk altijd; het haalt me uit mijn isolement en dus ook uit mijn eenzaamheid. Ik kan me verbinden met jou die naar me luistert.
Kom zoals je bent!
De briefschrijfster in de krant heeft haar borstamputatie kunnen omarmen. “Ik leef mijn leven, dat kan ook met één borst,” schrijft ze. Het citaat trof me vanwege de eenvoud van haar uitspraak: ja, ik ben onvolmaakt. En ja, daar kan ik mee leven. Daar zit toch een blijde boodschap in, nietwaar?
Het afgelopen jaar was bepaald niet perfect, en in veel opzichten misschien onrustbarend. Zelfs de zomer is in onzekerheid begonnen. Maar ik deel graag mijn voornemen voor de komende vakantie: ik ga de imperfectie omarmen, kome wat komt! Ik ben al goed zoals ik ben, net als jij. We hoeven helemaal niet eerst te veranderen, we liggen volmaakt op schema.
Zo gaan we vanaf september weer zingen, precies zoals we zijn. Kom precies zoals je bent! Wat een heerlijk onvolmaakt vooruitzicht!
Vorige nieuwsbrieven
Durven we onzekerheid aan?
Allemaal willen we eerst over de rand kunnen kijken voordat we de sprong wagen (uit ‘Lean’ van The National)
Maandagochtend 4 januari; ik maak een wandeling door het park, even een frisse neus voor ik in dit nieuwe jaar weer aan het werk ga. Halverwege gebeurt dit: opeens wil ik omkeren, terug naar huis. Ik ben het beu, telkens weer datzelfde rondje, hoeveel variaties ik ook al verzonnen heb. De wereld is kleiner geworden in het jaar dat achter ons ligt, en dat dringt even voelbaar tot me door.
Schrijven en gezien worden
Alles is er al. Het toont zich door mij.
Deelnemer schrijfcursus
De afgelopen weken begeleidde ik de cursus ‘Schrijf je Vrij!’ De deelnemers schreven talloze korte en langere teksten en deelden die regelmatig met elkaar. Het citaat hierboven is van één van hen. De eenvoud van deze uitspraak treft me, net als de diepte ervan.
Wat de deelnemers aangaven – en wat ik zelf ook steeds weer ervaar – is dat het áltijd weer in jouzelf begint. En met ‘het’ bedoel ik dan: alles. Alles begint in jou. Jij bent de bron van je eigen leven. Dat is een ontzagwekkend gegeven, en niet zo makkelijk te bevatten. Maar het laat zich wel ervaren, zoals de deelnemers in verschillende bewoordingen aangaven.
Troost van vergankelijkheid
Vergankelijkheid is geen negatieve noot in het lied van het leven. Als er geen vergankelijkheid zou zijn, zou er geen leven mogelijk zijn.
Thich Nhat Hanh
Zodra wij geboren worden, staat al vast dat we ooit zullen sterven. Wij leven hier op aarde in een tijdelijk lichaam dat na onze dood volledig zal vergaan. De herfst geeft ons dat besef elk jaar weer mee, in prachtige aardse kleuren. Paddestoelen groeien goed op dood hout, verdorde bladeren zijn vruchtbare grond voor nieuwe planten.
Over blijdschap, verlangen en angst
Blijdschap is onverdeeld in het nu zijn. Wij zijn alleen hier en nu blij. Margrit Irgang (zenlerares)
Laten we het eens over blijdschap hebben. Over plezier, of vreugde zo je wilt. En over hoe je zelf invloed kunt hebben op het ervaren of vergroten van blijdschap. Dat is feitelijk heel simpel: doe dingen die je leuk vindt, waar je letterlijk plezier aan beleeft. Misschien kun jij meteen drie dingen noemen waar je zonder meer blij van wordt. En dan is natuurlijk de hamvraag: doe je die dingen vaak genoeg?
