Blog
Blog
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
Dat talent heeft niets te maken met de functie die hij vervult, maar wel met de manier waarop hij te werk gaat, in allerlei situaties in zijn leven. Het leuke was dat hij, door dit talent een concrete naam te geven, ging merken dat hij anderen nog directer kon helpen om weer beter te worden in hún werk. Terwijl hij de balans opmaakte van ons traject straalde hij; hij was thuisgekomen in zichzelf én kon anderen daarmee dienen.
Pak het vast!
Wauw, dacht ik (niet voor het eerst trouwens), dit is het! Dit is waarom ik zo van dit werk hou! Het gaat om stembevrijding, maar tegelijk om zoveel meer dan dat. Want jezelf werkelijk laten horen, vanuit jouw essentie, gaat over jezelf beter leren kennen. Naast de vaak nieuwe ervaringen die je opdoet van meer ruimte en kracht, vanuit het gemak van je eigen stem, gaat het dus onvermijdelijk ook om het onder ogen zien van dingen die moeilijk, pijnlijk of schaamtevol zijn. Door aan dit alles jouw klank te geven, neem je het aan als zijnde een deel van jou. Je pakt het als het ware vast. Daardoor kan schaduw aan het licht komen en dat is een ware transformatie. Want dan ontstaat er ruimte voor jou als een vrijer mens, die zijn eigen heldere keuzes maakt.
De wereld wacht op jou
Het mooie van bovenstaand voorbeeld zit voor mij in de vertaalslag van ‘eigenheid’ naar ‘dienen’. Joep ontdekte gaandeweg zijn eigen stem, ging die ook steeds meer vertrouwen en verruimen. Tegelijkertijd leerde hij zichzelf beter kennen en werd zijn zelfvertrouwen groter. Daardoor durft hij nu te gaan staan voor wie hij is, en dan komen we uit bij de ‘geest’ van Astrid Lindgren. Het begint in jou, en jou, en jou, en mij.
In deze Nieuwsbrief vind je, naast al bestaand aanbod, ook de nieuwe cursus ‘Het Lied van de Latifa’, die een zielenreis belooft zoals Joep die maakte. En waarbij ik je graag uitnodig te onderzoeken hoe jij de wereld (nog beter) kunt dienen.
Kom maar, we hebben je nodig, de wereld heeft jou nodig!
Vorige nieuwsbrieven
Vorige nieuwsbrieven
Veiligheid is goud waard
‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.
Uitbotten maar!
‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…
Kom op verhaal
Luisteren is een daad van liefde.
Wat is er veel ruis om ons heen! Wat wordt er veel gevonden van van alles en nog wat, wat zijn er veel meningen en wat is er veel verontwaardiging. Er wordt maar weinig écht geluisterd naar wat een ander vindt. De polarisatie lijkt alleen maar groter te worden, met de kans dat ons hart zich afsluit in plaats van dat het open blijft voor de ander. En dat terwijl verbinding tussen mensen zo wezenlijk is, we kunnen eenvoudigweg niet zonder.
De wereld dienen!
Alles wat de moeite waard is in de wereld, komt uit de fantasie van één man of één vrouw, nooit uit de massa. Ik bedoel jou en jou en jou en mij.
Astrid Lindgren
Onlangs nam ik na een laatste sessie afscheid van Joep. Hij ging blij de deur uit, zacht uitgedrukt. Joep was opgetogen over de kracht van zijn eigenheid, die hij intussen al in diverse situaties had ondervonden. Eén van de dingen die we hadden gedaan was het onderzoeken van zijn unieke talent; hij bleek een ‘geboren leraar’.
Dat talent heeft niets te maken met de functie die hij vervult, maar wel met de manier waarop hij te werk gaat, in allerlei situaties in zijn leven. Het leuke was dat hij, door dit talent een concrete naam te geven, ging merken dat hij anderen nog directer kon helpen om weer beter te worden in hún werk. Terwijl hij de balans opmaakte van ons traject straalde hij; hij was thuisgekomen in zichzelf én kon anderen daarmee dienen.
Pak het vast!
Wauw, dacht ik (niet voor het eerst trouwens), dit is het! Dit is waarom ik zo van dit werk hou! Het gaat om stembevrijding, maar tegelijk om zoveel meer dan dat. Want jezelf werkelijk laten horen, vanuit jouw essentie, gaat over jezelf beter leren kennen. Naast de vaak nieuwe ervaringen die je opdoet van meer ruimte en kracht, vanuit het gemak van je eigen stem, gaat het dus onvermijdelijk ook om het onder ogen zien van dingen die moeilijk, pijnlijk of schaamtevol zijn. Door aan dit alles jouw klank te geven, neem je het aan als zijnde een deel van jou. Je pakt het als het ware vast. Daardoor kan schaduw aan het licht komen en dat is een ware transformatie. Want dan ontstaat er ruimte voor jou als een vrijer mens, die zijn eigen heldere keuzes maakt.
De wereld wacht op jou
Het mooie van bovenstaand voorbeeld zit voor mij in de vertaalslag van ‘eigenheid’ naar ‘dienen’. Joep ontdekte gaandeweg zijn eigen stem, ging die ook steeds meer vertrouwen en verruimen. Tegelijkertijd leerde hij zichzelf beter kennen en werd zijn zelfvertrouwen groter. Daardoor durft hij nu te gaan staan voor wie hij is, en dan komen we uit bij de ‘geest’ van Astrid Lindgren. Het begint in jou, en jou, en jou, en mij.
In deze Nieuwsbrief vind je, naast al bestaand aanbod, ook de nieuwe cursus ‘Het Lied van de Latifa’, die een zielenreis belooft zoals Joep die maakte. En waarbij ik je graag uitnodig te onderzoeken hoe jij de wereld (nog beter) kunt dienen.
Kom maar, we hebben je nodig, de wereld heeft jou nodig!
Vorige nieuwsbrieven
Vorige nieuwsbrieven
Veiligheid is goud waard
‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond Kom thuis in je Verhaal, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal.
Uitbotten maar!
‘Een zaadje gaat niet op zoek naar een thuis.
Het wortelt waar het terecht komt.’
Taetske Kleijn
Deze Nieuwsbrief bevat misschien niet veel nieuws, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt. Ik denk weleens: dit heb je vorige keer ook al geschreven, en de keer daarvóór ook al! Tja, een mens heeft zo zijn thema’s, dat herken je misschien wel.
Maar gelukkig zijn woorden geduldig, en er zijn vooral heel veel verschillende woorden voor wat ik te zeggen heb. Dus misschien lees je deze column toch ‘als nieuw’. Vergelijk het maar met het voorjaar; dat komt elk jaar weer terug en is in feite toch ook nooit hetzelfde? En trouwens, jij bent ook niet meer dezelfde als vorig jaar…
Kom op verhaal
Luisteren is een daad van liefde.
Wat is er veel ruis om ons heen! Wat wordt er veel gevonden van van alles en nog wat, wat zijn er veel meningen en wat is er veel verontwaardiging. Er wordt maar weinig écht geluisterd naar wat een ander vindt. De polarisatie lijkt alleen maar groter te worden, met de kans dat ons hart zich afsluit in plaats van dat het open blijft voor de ander. En dat terwijl verbinding tussen mensen zo wezenlijk is, we kunnen eenvoudigweg niet zonder.
