‘Sawubona!
Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’
Zulu-begroeting
Soms ontstaat er zomaar iets nieuws, middenin een pandemie. Niet dankzíj die pandemie trouwens, het idee was al wat ouder, maar toch, gedwongen door de omstandigheden van nog-steeds-niet-kunnen-zingen-of-workshops-geven, werd het onontkoombaar iets anders aan te gaan bieden dan wat ik al deed. Simpelweg omdat ik een missie heb, en die trekt zich niks aan van virussen, wereldwijd of niet.
En zo ontstond ‘Kom thuis in je Verhaal’, het meest eenvoudige dat ik ooit gedaan heb: ik zit met vier mensen ‘aan tafel’ en ieder vertelt zijn verhaal. De tafel staat vooralsnog online, maar het contact is er niet minder om (heel voorzichtig denk ik soms: ‘Misschien wel meer, door de focus op het scherm’). Wat ik hoopte komt helemaal uit: het aandachtige samenzijn en luisteren naar elkaar leidt tot verbinding. Terwijl de één vertelt, horen de anderen toe en na afloop geven zij in alle eenvoud terug wat dit verhaal hén brengt. Verder commentaar is onnodig – en zou zelfs ongepast zijn. De reacties van deelnemers zijn verrast; in het kader hieronder citeer ik er een. Zelf word ik er telkens enorm blij van omdat mijn missie hierin zo letterlijk voelbaar wordt.
Ik til jou op
In de Afrikaanse Zulu-begroeting die boven deze column staat, wordt de basis gelegd voor de verbinding die ons mensen even kan optillen. Sawubona klinkt prachtig en de betekenis is groots: ‘Ik zie jou, jij bent belangrijk voor mij en ik waardeer jou.’ Het antwoord dat daar meestal op volgt luidt Shiboka, ofwel ‘Ik besta voor jou’. In deze korte uitwisseling erken je elkaars bestaan, je ziet de ander zoals hij is, als mens en medemens.
Gezien willen worden is een doodgewone maar tegelijk diepe menselijke behoefte. Andersom kan het enorm veel doen om de ander te zien in wie hij of zij is, en hem of haar met respect tegemoet te treden. Een mens die zich gezien weet kan zich veilig voelen. Dat is in een vaak onveilige wereld goud waard. Ik wil mijn medemensen zien, naar ze luisteren, ze het licht gunnen dat hen toekomt. Dat kan in vele vormen: zingend, schrijvend, sprekend, luisterend, en trouwens ook in stilte. Ben jij er ook aan toe in het licht te komen?
Weet je welkom!
Marjo
P.S. Op de foto zie je onze kleinkinderen. De oudste zingt ‘s avonds voor ze gaat slapen Ik open mijn handen en ontvang…
Vorige nieuwsbrieven
Durven we onzekerheid aan?
Allemaal willen we eerst over de rand kunnen kijken voordat we de sprong wagen (uit ‘Lean’ van The National)
Maandagochtend 4 januari; ik maak een wandeling door het park, even een frisse neus voor ik in dit nieuwe jaar weer aan het werk ga. Halverwege gebeurt dit: opeens wil ik omkeren, terug naar huis. Ik ben het beu, telkens weer datzelfde rondje, hoeveel variaties ik ook al verzonnen heb. De wereld is kleiner geworden in het jaar dat achter ons ligt, en dat dringt even voelbaar tot me door.
Schrijven en gezien worden
Alles is er al. Het toont zich door mij.
Deelnemer schrijfcursus
De afgelopen weken begeleidde ik de cursus ‘Schrijf je Vrij!’ De deelnemers schreven talloze korte en langere teksten en deelden die regelmatig met elkaar. Het citaat hierboven is van één van hen. De eenvoud van deze uitspraak treft me, net als de diepte ervan.
Wat de deelnemers aangaven – en wat ik zelf ook steeds weer ervaar – is dat het áltijd weer in jouzelf begint. En met ‘het’ bedoel ik dan: alles. Alles begint in jou. Jij bent de bron van je eigen leven. Dat is een ontzagwekkend gegeven, en niet zo makkelijk te bevatten. Maar het laat zich wel ervaren, zoals de deelnemers in verschillende bewoordingen aangaven.
Troost van vergankelijkheid
Vergankelijkheid is geen negatieve noot in het lied van het leven. Als er geen vergankelijkheid zou zijn, zou er geen leven mogelijk zijn.
Thich Nhat Hanh
Zodra wij geboren worden, staat al vast dat we ooit zullen sterven. Wij leven hier op aarde in een tijdelijk lichaam dat na onze dood volledig zal vergaan. De herfst geeft ons dat besef elk jaar weer mee, in prachtige aardse kleuren. Paddestoelen groeien goed op dood hout, verdorde bladeren zijn vruchtbare grond voor nieuwe planten.
Over blijdschap, verlangen en angst
Blijdschap is onverdeeld in het nu zijn. Wij zijn alleen hier en nu blij. Margrit Irgang (zenlerares)
Laten we het eens over blijdschap hebben. Over plezier, of vreugde zo je wilt. En over hoe je zelf invloed kunt hebben op het ervaren of vergroten van blijdschap. Dat is feitelijk heel simpel: doe dingen die je leuk vindt, waar je letterlijk plezier aan beleeft. Misschien kun jij meteen drie dingen noemen waar je zonder meer blij van wordt. En dan is natuurlijk de hamvraag: doe je die dingen vaak genoeg?
